وایت برد های تعاملی یا همان برد های هوشمند، ابزار کمک آموزشی هستند که جایگاه خود را در کلیه کلاس های درسی جهان تثبیت کرده اند.این برد های هوشمند به معلمین اجازه می دهند تا تخته سیاه های قدیمی را با تکنولوژی های مدرن از قبیل کامپیوتر ها دیتا پروژکتور ها و صفحه های نمایش دیجیتالی جایگزین کنند.
سر آغاز
اولین بردهای تعاملی در حدود دهه ۱۹۹۰ میلادی توسط شرکت “Xerox Park” برای استفاده در ادارات طراحی و تولید شدند.
از آنها هنگام برگزاری جلسات کوچک و میزگردها استفاده می شد.
هوشمند
اولین برد “هوشمند” در سال ۱۹۹۱ معرفی شد. این برد متشکل بود از یک صفحه نمایش “ال سی دی” ساده که بر روی یک کامپیوتر سوار شده بود.شرکت اینتل نسبت به این پروژه علاقه نشان داد و در سال ۱۹۹۲ برای انجام تحقیقات بیشتر بر روی این پروژه بودجه اختصاص داد.
رقابت
در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی؛ قابلیت های متنوعی از قبیل “پاک کن” ، ” قلم های رنگی” و “صفحه نمایش نوری” به بردهای هوشمند اضافه شد.حتی حیطه بازاریابی آنها نیز دگرگون شده بود ؛ پروژه ای که ابتدا برای استفاده در ادارات طراحی شده بود، حالا تبدیل به عضوی از سیستم آموزش هوشمند “ک ۱۲” شده بود.
دسترسی آسان
در سال ۲۰۰۱، شرکت “eInstruction” اولین برد هوشمند پرتابل خود را عرضه کرد. این برد به دلیل استفاده از تکنولوژی وایرلس (Wireless)به راحتی قابل جابجایی بود.
این قابلیت باعث شد مدرسان بتوانند به راحتی در کلاس جابجا شوند و کلیه محدودیت های ابتدایی بردهای هوشمند که به دلیل اتصال به کامپیوترها وجود داشت برطرف شده بود.
در سال ۲۰۰۹ ، شرکت “eInstruction” اولین مینی بردهای هوشمند را عرضه کرد که به دانشجویان این امکان را میداد که با استفاده از این مینی بردها و از پشت میزهای خود با برد هوشمند بزرگتر داخل کلاس درس ارتباط برقرار کنند.
